Begin 2020 luisterde ik naar het boek Verlangen naar Minder van Jelle Derckx. Een luisterboek, mijn eerste luisterboek. Al wandelend door de polder luisterde ik in opperste concentratie naar zijn verhaal. Het voelde alsof het direct aan mij was gericht. 

Verlangen naar minder is het eerste luisterboek dat ik ooit luister. Hoe dit boek op mijn pad is gekomen weet ik niet meer, maar wat ik wel weet is dat de woorden ‘Je eigen pad volgen’ mij sinds dat moment niet meer loslaten. Mijn belangrijkste lessen?

• Volg je eigen pad
• Durf je kwetsbaar op te stellen
• Wees niet te streng voor jezelf 
• Minder zooi, is meer rust
• Kies voor het allerbelangrijkste

Volg je eigen pad

Het boek verlangen naar minder heeft me toen geraakt. Met name de zin ‘je eigen pad volgen’. Ik was namelijk mijlenver van mijn pad verwijderd geraakt. Je eigen pad volgen. Ik heb nog nooit eerder zo’n ‘ingeving’ gehad zoals je anderen mensen wel eens hoort zeggen. Dat ineens een idee of een ingeving inslaat als een bliksem. Dat je denkt “dit is het”. Tot het moment dat ik het naar dit boek luisterde. Mijn eigen pad volgen… Dat had ik lang niet meer gedaan. Ik was totaal van het pad geraakt. Letterlijk en figuurlijk. Die ingeving sloeg in als de bliksem: ik wil weer mijn eigen pad volgen. Dus Jelle, hoe Napoleon Hill jouw inspireerde om je eigen pad te volgen om anderen te helpen en inspireren zo deed jij dit bij mij!

Durf kwetsbaar te zijn

In de periode dat ik dit boek luisterde en las, ging het niet goed met mij (lees: een dikke, vette burn-out). Ik voelde me opgebrand. Maar voelde me ook opgejaagd en had onrust in mijn hoofd. Het duurde lang voordat ik me kon overgeven aan de situatie. Maanden (jaren?) was ik keihard aan het werken, sporten en in de zesde versnelling door het leven aan het racen. Ik was compleet uitgeput. Terug naar mijn baan wilde en ging ik niet. Dat was eng, maar gaf ook rust en ruimte. Ik wilde mijn eigen weg weer bewandelen. Doen wat dicht bij mij staat en waar ik energie van krijg. In plaats van iets doen waar ik op leegloop en letterlijk door word opgebrand. Hoe ik dat moest doen? Geen idee! Maar in elk geval ‘one step at a time.’ Ik stond aan het begin van een periode waarin ik veel over mezelf zou leren. Van mezelf kwetsbaar voelen. Een periode met vallen en opstaan, met tranen, met een lach. Om uiteindelijk mezelf en mijn pad (terug) te vinden.

Geef jezelf soms prioriteit. Dat is niet egoïstisch. Dat is nodig.

Acceptatie: de basis van verandering

Voor mij duurde het lang voordat ik kon accepteren dat ik niet goed met mij ging. Misschien was er onbewust schaamte. En een oordeel over mezelf en het hebben van een burn-out. Ik wilde dat label niet. Waarom niet? Blijkbaar had ik er zelf (onbewust) een oordeel over en ‘dan zouden anderen er ook iets van vinden’. Totdat ik te ver was gegaan… veel te ver. Ver weg van wie ik was en wat ik wilde. Maar wat ik leerde was dat zolang je het negatieve je het niet kunt omkeren. Wilde ik verder? Of veranderen dan moest ik accepteren waar ik stond, want zonder acceptatie verander je weinig.

Wees niet te streng voor jezelf

Nu zie ik dat mensen die in een burn-out belanden veel overeenkomsten en positieve eigenschappen hebben. Het zijn vaak doorzetters, harde werkers, met veel verantwoordelijkheidsgevoel. Met discipline, doorzettingsvermogen. Ze willen niet opgeven en zorgen vaak voor anderen. Allemaal mooie eigenschappen. Alleen als je er te ver in doorslaat loop jezelf voorbij of verlies je jezelf uit het oog. Ook ze zijn vaak streng voor zichzelf. Leggen de lat altijd hoog. Combineer deze eigenschappen met de moderne wereld waarin altijd toegang is tot informatie en iedereen die om je aandacht lijkt te schreeuwen. Dan wordt het ineens logisch dat die burn-out juist op de loer ligt.

Ontspullen: minder zooi, meer rust

Na het lezen van het boek verlangen naar minder, heb ik ook bewust een heleboel spullen weggedaan. Ik werd mij weer bewust van hoe weinig ik nodig heb. Daarbij heb ik in de maanden daarna veel minder spullen gekocht en waar mogelijk tweedehands en duurzamere aankopen gedaan. Ook ging ik aan de slag met rigoureus opruimen en deed meer dan 50 spullen weg. Minimalisme: Minder zooi, minder chaos. Minder spullen, meer rust! Net wat ik nodig had.

Kies voor het allerbelangrijkste

Schrijven over het drukke leven waarin wij millennials tegenwoordig worden meegezogen en mensen inspireren over hoe het ook anders kan. Waarom meer niet altijd beter is. Schrijven over hoe je leven veranderen niet van de een op de andere dag gaat, maar dat het nemen van kleine stappen uiteindelijk voor echt duurzame verandering kan zorgen. Anderen meenemen in een zoektocht naar een rustiger en kalmer en gezonder leven. En kiezen voor dat wat echt belangrijk is. Dat wil ik doen! En daar was het begin van givv. Tijdens het luisteren van dit boek leek het allemaal op zijn plek te vallen. Hoe ik het precies ga aanpakken weet ik nog niet, maar ik ga een pad op, een nieuw hoofdstuk en ik heb er zin in!

Even stilstaan

Als we even stilstaan of ruw tot een stop worden gebracht, realiseren we ons misschien dat er iets niet klopt of iets mist. Als we het overtollige weghalen en teruggaan naar dat wat echt belangrijk is. Ik wil niet meer altijd ‘druk druk druk’ zijn. Constant haasten. Rondlopen met een opgejaagd gevoel. Hup-maar-door-blijven-gaan. Een rustig hoofd, in plaats van onrust in mijn hoofd. Ik zoek mijn eigen pad. Volg mijn eigen pad. Ook als ik niet precies weet wat ik tegenkom onderweg.

Jelle, bedankt voor je boek en het (eerste) duwtje in de rug op weer mijn eigen pad te volgen. Waar het pad precies heen gaat, geen idee! Maar het is mijn pad.